จุดเริ่มต้น “วอลเลย์บอลหญิงไทย” กับเส้นทางสู่ทีมชาติที่คนไทยภาคภูมิใจ
วอลเลย์บอลหญิงไทย คืออีกหนึ่งความภาคภูมิใจของวงการกีฬาประเทศไทย ที่สามารถก้าวสู่เวทีระดับโลกได้อย่างสง่างาม ตลอดระยะเวลากว่า 60 ปีที่ผ่านมา กีฬาวอลเลย์บอลหญิงได้ผ่านการพัฒนาอย่างต่อเนื่องจากระดับโรงเรียน สู่ระดับมหาวิทยาลัย และสู่ทีมชาติไทยในที่สุด เส้นทางนี้ไม่ได้มาเพราะโชค แต่เกิดจากความทุ่มเทของนักกีฬา โค้ช และผู้สนับสนุนหลายฝ่าย ที่ร่วมกันผลักดันวงการวอลเลย์บอลไทยให้เติบโตอย่างยั่งยืน ประวัติการเริ่มต้นของวอลเลย์บอลหญิงในประเทศไทย วอลเลย์บอลเข้าสู่ประเทศไทยในช่วงประมาณปี พ.ศ. 2477 (ค.ศ. 1934) โดยเริ่มต้นจากการนำเข้ามาผ่านทางครูพลศึกษาชาวต่างชาติในโรงเรียนต่าง ๆ กีฬานี้เป็นที่นิยมในหมู่นักเรียนอย่างรวดเร็ว เนื่องจากไม่ต้องใช้พื้นที่มาก ใช้ผู้เล่นจำนวนน้อย และสามารถเล่นได้ทั้งชายและหญิง ในช่วงปี พ.ศ. 2497-2500 เริ่มมีการจัดการแข่งขันวอลเลย์บอลหญิงอย่างเป็นทางการในระดับโรงเรียนและสถาบันการศึกษา ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นสำคัญของการวางรากฐานกีฬานี้ให้เติบโต การพัฒนาเข้าสู่ระดับทีมชาติ ยุคเริ่มต้น: สร้างทีมจากโรงเรียนสู่สโมสร ในช่วงทศวรรษที่ 2510 ประเทศไทยเริ่มจัดตั้งทีมวอลเลย์บอลหญิงในระดับชาติ โดยมีการคัดเลือกนักกีฬาจากโรงเรียนและมหาวิทยาลัยที่มีผลงานโดดเด่น ในปี พ.ศ. 2511 ไทยส่งทีมวอลเลย์บอลหญิงเข้าร่วมแข่งขันกีฬาเอเชียนเกมส์ที่กรุงเทพฯ เป็นครั้งแรก นับเป็นก้าวสำคัญของวอลเลย์บอลหญิงไทยในการเข้าสู่เวทีระดับทวีป แม้ในช่วงแรกจะยังไม่สามารถต่อกรกับประเทศมหาอำนาจอย่างญี่ปุ่นหรือจีนได้
